Hoe is het om je leven weer op te pakken nadat je jarenlang last had van psychische klachten? Melissa (29, ervaringsdeskundig psycholoog) en Rivka (28, contentspecialist) schrijven elkaar brieven over hoe het is om enerzijds te worstelen met spoken uit het verleden, maar anderzijds volop in het leven te staan.
26 augustus 2022, Rotterdam
Lieve Melissa,
Je hebt even op mijn antwoord op jouw laatste brief moeten wachten. Ik merkte dat ik even de behoefte had om me terug te trekken. Daarbij had ik een gigantisch slechte concentratie. Al met al geen fijne mindset om een brief te schrijven die ook nog eens out in the open op het internet verschijnt.
Het zal iets te maken hebben met de zomer. De wereld keert zich dan naar buiten, waardoor ik juist de behoefte heb naar binnen te keren. De zomer is dan ook niet mijn favoriete seizoen en stiekem verheug ik me dus ook al tijden op de herfst.
Contrast in mezelf
Al worstel ik sowieso wel met die introversie. Het zorgt voor een groot contrast in mezelf. Enerzijds heb ik namelijk de behoefte om te delen en om in contact te komen met andere mensen. Anderzijds zou ik het liefst een onzichtbaarheidsmantel dragen om maar niet te hoeven interacteren met mensen. Ik kan het namelijk ook heel beangstigend vinden als mensen me zien of iets over me weten.
Dit blijft een beetje een strijd, aangezien ik weet dat het helemaal als ondernemer ook belangrijk is om gezien te worden. Om te laten zien wie je bent, wat je doet, wat je kan… Hoe is dat voor jou? Is het voor jou comfortabel om jezelf te laten zien of vind jij dat soms ook lastig?
Eigen ervaringen inzetten
Ik bedenk me trouwens dat dit meteen een van de redenen is waarom het antwoord op jouw vraag of ik mijn eigen ervaringen in zou willen zetten ‘nee’ is. Het lijkt me vreselijk ingrijpend om steeds te moeten appelleren aan mijn meest intense ervaringen. Al snap ik heus dat je leert om dat met iets meer afstand te benaderen, maar toch. Het lijkt me helemaal niet prettig om continu ‘uit mezelf’ te moeten putten, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben wat dat betreft toch wel erg gesteld op mijn privacy en niet het achterste van mijn tong laten zien.
Ik ben eerlijk gezegd helemaal niet het type om hulpverlener te worden. Ik vind het heel leuk om mensen te leren kennen en te achterhalen wat hen drijft, maar dat ik nou iemand ben die graag ‘de helper’ is… nee. Daarbij lijkt de ggz me om eerlijk te zijn ook helemaal geen leuk vakgebied op het moment. Ik ben gek op psyche in het algemeen, maar ben eerlijk gezegd behoorlijk opgelucht dat ik de ggz een beetje achter me heb kunnen laten. Ik heb trouwens ook nog een tijdje psychologie gestudeerd en was toen ook veel meer aangetrokken tot het vakgebied van de sociale psychologie. Ik ben heel erg geïnteresseerd in de banden tussen mensen, in verbinding, in connectie. Nou komt dat in de ggz uiteraard ook aan de orde, maar niet op een manier die mij het beste past.
Wetenschappelijk en ervaringsdeskundige kennis combineren
Ik ben heel erg benieuwd hoe jij er nu instaat. Volgens mij ga je bijna aan het werk als ervaringsdeskundige psycholoog. Heb je al meer een beeld van hoe je je wetenschappelijke en ervaringsdeskundige kennis gaat combineren? Of wordt dat toch echt een kwestie van ervaren en leren in de praktijk? Ik blijf erbij dat ik de combi heel erg gaaf vind en dat ik echt denk dat dit voor veel cliënten een meerwaarde gaat zijn… hopelijk kun jij dat ergens ook geloven!
Liefs,
Rivka
Over Rivka
28, contentspecialist en schrijver
Vindt psyche heel interessant, houdt van natuur en muziek.
Over Melissa
29, ervaringsdeskundig psycholoog
Doet iets met honden, dol op spelen met woorden, ontdekt het leven.
